بررسی رابطهٔ شدت اتیسم در کودکان، با میزان امیدواری و عزت نفس مادرانشان

هدف: اتیسم نوعی اختلال رشدی در کودکان است که با رفتارهای ارتباطی- کلامی غیر طبیعی، همراه با رفتارهای تکراری، مشخص می شود. علت اصلی این اختلال ناشناخته بوده و تأثیر فوق العاده ای بر روی افراد، خانواده و جامعه دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر شدت اتیسم کودکان بر امیدواری و عزت نفس مادرانشان است. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. پنجاه نفر از کودکان مبتلا به اتیسم و مادرانشان در تهران از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند و پرسشنامه های مقیاس رتبه بندی گیلیام و عزت نفس روزنبرگ و مقیاس امیدواری میلر بر روی آن ها اجرا شد. داده های به دست آمده از طریق همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد شدت درجهٔ اتیسم کودکان با میزان امیدواری در مادران رابطهٔ منفی ولی غیر معنا دار دارد (۰٫۵۵=p). همچنین بین شدت درجهٔ اتیسم کودکان و عزت نفس مادران نیز رابطهٔ منفی معنا دار وجود دارد (۰٫۰۴=p). یافته ها نشان داد شدت درجهٔ اتیسم میزان امیدواری در مادران را پیش بینی نمی کند ولی ۱۳٪ از عزت نفس مادران را تبیین می کند (۰٫۰۰۴=p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، شدت درجهٔ اتیسم کودکان می تواند عزت نفس مادران را پیش بینی کند، بنابراین پیشنهاد می شود در مراکز آموزشی و توان بخشی برای کودکان مبتلا به اتیسم، برنامه هایی جهت تقویت عزت نفس و خودکارآمدی والدین به خصوص مادران طراحی گردد.